Het verhaal achter het Engelse snackuurtje: high tea vs. afternoon tea

Het ontstaan van de afternoon tea

De grommende maag van Anna, de 7e Hertogin van Bedford, leidde tot het ontstaan van de ‘afternoon tea’. In haar tijd, midden 19e eeuw, was het gebruikelijk om enkel ’s ochtends en ’s avonds te eten, zonder middagmaal tussendoor. Dankzij de uitvinding van de kerosinelamp dineerden (vooral welvarende) families steeds later op de avond omdat ze binnenshuis niet meer afhankelijk waren van het zonlicht. Maar hertogin Anna kon vaak niet wachten tot 20u of 21u ’s avonds. Om haar maag te sussen en de brug te slaan tussen het ontbijt en het avondmaal riep ze de ‘afternoon tea’ in het leven. Zo kon ze samen met vriendinnen gezellig thee drinken en hapjes eten. Daarna evolueerde de afternoon tea tot een gekend sociaal gebeuren binnen de Engelse high society. De goedgevulde etagères met zoete en hartige hapjes, het mooie theeservies en de bijhorende gezelligheid die je in Engelse theehuisjes ervaart, vloeien dus voort uit deze traditie.

Wat is het verschil met high tea?

In België en Nederland zien veel mensen de high tea als een iets sjiekere of meer luxueuze versie van de afternoon tea, maar dat klopt niet. Integendeel zelfs, de high tea is een gebruik dat binnen de arbeidersklasse ontstaan is.

De werkende klasse leefde vroeger vaak op een totaal ander ritme dan mensen uit de hoge, welvarende klasse. Arbeiders bereidden na hun werkdag, rond 17u of 18u, onmiddellijk het avondmaal om terug op krachten te komen. Hoe zag zo’n maaltijd eruit? Een kop thee, brood, groenten, kaas en af en toe een stuk vlees of vis. Koolhydraatrijke gerechten zoals hartige taarten (pies) en aardappelbereidingen kwamen ook regelmatig op tafel. Dit noemden ze de ‘high tea’. Tegenwoordig laten veel Engelsen ‘high’ weg en zeggen ze gewoon ‘tea’ tegen elk snackmoment. Sommigen noemen het avondeten ook ‘tea’.

Waarom heet het dan ‘high’ tea?

‘High’ duidt dus niet op het luxueuze gehalte van het theekransje, maar het verwijst wel naar de stoelen waarop deze maaltijd gegeten werd. Tijdens de high tea zaten arbeiders logischerwijze gewoon aan tafel op een klassieke stoel met hoge rugleuning. Vandaar het woord ‘high’. De welgestelde dames daarentegen zaten tijdens hun afternoon tea op lage zeteltjes rond een salontafel.

Het verschil tussen een afternoon tea en high tea zit 'm dus zowel in de soort snacks die geserveerd worden als de stoelen waarop je zit. Al is en blijft high tea hier bij ons een veelgebruikte term voor wat eigenlijk, volgens de geschiedenis, een afternoon tea is.

Probeer deze recepten: